Dziękuję wszystkim za spędzone razem 6 semestrów.

Prawdę mówiąc, nie wiem dlaczego o tym piszę. Chyba tylko dlatego, żeby uzmysłowić sobie i innym co jesteśmy warci. Oczywiście to co napiszę nie dotyczy wszystkich, Ci których to dotyczy będą wiedzieli.
Ogólnie ostatni semestr coś mi i kilku osobom uzmysłowił. Był to całkowicie inny semestr od pozostałych. Brak imprez, zgranie grupy spadło totalnie do dna, no i oczywiście można olać wszystkich i wszystko, bo... , nikt już niczego nie potrzebuje. Jak sobie przypomnę wcześniejsze semestry: Aldi robi ściągi dla całego roku, Darek załatw to, załatw tamto, zapytaj się, powiedz, poproś, Jarek zawieź. Wszystko było OK. Niektórzy prosili o załatwienie takich spraw, że aż mi było głupio iść i zapytać się, załatwić w sekretariacie czy u wykładowców. Zakładanie blogów, fora itp, itd. Po co? No żeby jakoś to wszystko się kręciło, żeby było łatwiej wszystkim.
Tak było na początku. Na końcu naszej nauki (czyt. naszego studiowania) wszyscy zapomnieli o wszystkim. Nie chodzi mi o jakieś akty wdzięczności czy czegoś w tym rodzaju ale o zwykłą, ludzką uczciwość i poczucie sprawiedliwości, ogólnie normalnego zachowania. Na końcu już nikt nie potrzebował "wiedzy na karteczkach" od Aldi ale i nikt jej nie zaproponował, że może się z nią "taką wiedzą" podzielić. Mieli, ależ oczywiście ale tylko dla siebie. Mieliśmy razem jechać na obronę, autobusem, i co? Ta Pani, która siedziała za mną na zielonych krzesełkach, zawsze korzystała, jak pamiętam, z różnych sytuacji ale potraktowała mnie ostro i szybko w czasie naszej ostatniej rozmowy przed szkołą. Niektórzy nawet nie wpłacili po te marne 10 złotych. Zresztą, nie będę już odgrzebywał tych spraw. Na koniec chciałbym tylko podziękować za mile spędzone trzy lata tym osobom, które domyślają się, że te podziekowania właśnie do nich między innymi kieruję, czyli większości. Pozdrawiam i życzę sukcesów.
Darek Bąkowski.